Криминалните организации во Италија дистрибуираат прехранбени производи на најсиромашните и им помагаат да позајмуваат заеми без камати за да ги намамат за време на епидемијата на вирусот корона, предупреди новинар и мафијашки експерт Роберто Савиано.

 „Мафијата чека само некоја криза“, а бизнисите ќе бидат жртви бидејќи ќе најдат нови партнери поврзани со овие криминални организации, рече Савиано, кој е автор на книгата наречена Гомора за мафијата на Неапол во Камор.

“Вие станувате партнер затоа што влеговте во работата, додаде Савиано.

Според него, ако Европа не интервенира, мафијашките пари ќе се размножуваат неконтролирано, рече Савиано, кој моментно живее во Њујорк и има полициска заштита, поради бројните закани што ги примаше, откако издаде книга во 2006 година.

Сицилијанска мафија, исто така позната како едноставно мафија или Коза Ностра е криминален синдикат во Сицилија, Италија.

Мафијата е дел на криминални групи кои имаат слична организациска структура и кодекс на однесување. Основната група е познатa како „семејство“, „клан“, или „cosca“ или „cosche“ на сицилијански јазик. Секое семејство тврди дека има сувернитет над една територија, обично во некој град, село или маало на поголем град, во кој мафијата функционира со употреба на изнуда или рекет.

Нејзините членови се нарекуваат „мажи на честа“, иако јавно се познати како како „мафиози“. Главните активности на мафијата биле: пружање заштита, арбитража на спорови меѓу криминалците, и организирање на нелегални договори и трансакции.
Поради емиграцијата, мафијата се проширила во други земји како што се САД, Канада и Австралија.

Мафијата започнала во 19тиот век. мисли дека почнало поради присилната смена на феудализмот во Сицилија, што почнало во 1812 г. и подоцното анексирање на Сицилија од Италија во 1860. Во феудализмот благородништвото поседувале голем дел од земјата и одржувале закон и мир со нивните сопствени армии.

По 1812 г., феудалните барони брзо продале или држеле кирија на граѓаните. Правото на наследство било укинато, земја неможело да се земе за да се доплатат долгови, и една петина од земјата станала приватна сопстевност на селаните. Од кога Италија ја анексирала Сицилија во 1860, ја редистрибутирала голем дел од земјата за народот.

Ова довело до големо зголемување во бројот на сопственици на имот – од 2000 во 1812 до 20000 во 1861.

Со ова зголемување на поседувачи на земја имало повеќе кавги кои требале да се средат, договори кои требало да се спроведуваат, трансакции кои требало да се поттурнат и имот кој требало да се заштити. Бароните ги оставале нивните сопствени армии за да остават на државата да го одржува законот, но новите власти не биле на ниво на задачата, главно поради тоа што немале искусто со капитализам.

Недостиг на луѓе исто било проблем, честопати имало помалку од 350 активни полицајци на целиот остров. Некои градови воопшто немале постојана полиција, туку биле посетувани на неколку месеци од трупите.