Изборите за Европскиот парламент завршија со значителен пад на бројката на парламентарци на Европската народна партија (ЕНП), како и на групата на Европските социјалдемократи (СД). Раст на бројот на пратеници имаат Либералите и Зелените, но и фракциите на евро-скептиците и популистичките партии, кои победија во Италија, Франција, Полска и Велика Британија. Сега ќе започне сложената игра за создавање на стабилно мнозинство кое ќе ја избере новата Европска комисија. ЕНП има 179 пратеници, а СД има 150, што значи дека заедно го немаат потребното мнозинство во европскиот парламент кој вкупно брои 751 пратенички места. Кој ќе биде третиот партнер, дали Зелените или Либералите?

Кандидат на Европските народни партии за претседател на европската комисија е Манфред Вебер, член на германската партија ЦСУ. Германија ја посакува оваа позиција бидејќи последниот германец што претседавал со ЕК го имале дури пред 50 години. Во трка за оваа позиција е и социјал-демократот Франс Тимерманс, кој досега беше потпретседател на Европската Комисија, а претходно бил и министер за надворешни работи на Холандија. Но, кога двајца се караат, третиот може да искористи. Во случајов со европските избори таква прилика имаат Европските Либерали (АЛДЕ) кои освоија 105 пратенички места и се позиционирани во политичкиот центар. Во оваа група спаѓа и партијата на францускиот претседател Макрон, која иако за мала разлика ги изгуби изборите во споредба со партијата на Ле Пен, сепак неговите 21 пратеник може да бидат адут за либералите да го добијат претседателот на ЕК. Кандидат за оваа позиција е Маргета Фестагер, досегашен комесар за конкурентност, инаку член на Либералите од Данска. Тоа што е жена и што доаѓа од помала земја може да и беде само предност. 

За да не бидат разочарани германските пратеници од партиите ЦДУ и СПД, се очекува Макрон на пријателите во Берлин да им понуди договор според кој новиот директор на Европската централна Банка би бил од Германија, а носителот на листата и номиналниот победник Манфред Вебер би добил некоја важна позиција во Европската Комисија. Како и да е, ваквите комбинации не значат дека Брисел ќе може да ги занемари победничките позиции на партиите кои промовираат повеќе суверенитет, популизам и евро-скептицизам, а кои имаа победнички резултати во Италија (партијата на Салвини), Полска, Велика Британија и Франција (партијата на Ле Пен). Тие можеби нема да добијат директни позиции во европската комисија, но со својата бројност и гласност во парламентот се очекува значително да влијаат на политиките на Брисел, особено за мигрантите и проширувањето на Унијата.