Ова скромно момче, кое веќе петнаесетина години е присутно на македонската естрада, досега сними многу песни, повеќето станаа хитови и често се вртат на радиостаниците, спотовите за нив ги гледаме на телевизиите, а имал и голем број настапи низ целата земја. Пеел и освојувал награди во странство и дома, а кога го прашавме зошто досега не се осмели да направи голем концерт, тој рече дека токму сега е вистинското време за тоа и беше во право.

По феноменалнииот  во Скопје, со кој Лозано го скрши мразот и конечно направи сериозен исчекор во својата кариера, се надеваме дека наскоро и регионот ќе слушне за ѕвезденото момче од Кичево.

Со нумерата  „Километри“,  Влатко Лозаноски-Лозано го почна завчеравечер својот прв голем концерт во арената „Борис Трајковски“ во Скопје, публиката беше негов сојузник. Хорот од осум илјади грла цели два часа пееше со него, без да згреши ни збор ни тон.

Лозано за овој концерт рече дека е остварување на негова голема надеж, животен сон, и оти тоа е најсреќен ден во неговиот живот.

Одамна не сме виделе толку расположена и распеана публика, која до последното место ја исполни арената, и талентиран и харизматичен пејач, чии песни лесно допираат до луѓето. Секако, тоа е благодарение и на авторите во кои, како што вели Лозано има најголема доверба, братот и сестрата Ена и Лазар Цветковски, кои прават песни по негова мера, токму за неговиот глас и сензибилитет.

И по енергичниот почеток, се нижеа неговите хитови („Јако, јако“, „Жена како ти“, најновата емотивна балада „Мајко“, „Надеж“

, „Сонце не ме грее“, „Кога мене ќе ме немаш“,….). Повеќето песни Лозано ги продолжуваше само за да може повторно да ја слушне распеаната публика.

Убав и емотивен беше и моментот кога единствените гости на концертот, дуото „Некст тајм“ ја испеаја својата преработка на народната песна „Ја излези Ѓурѓо“.
„Ви благодарам Македонијо за прекрасната вечер“, се заблагодари повеќепати Лозано.
По официјалниот дел, публиката еуфорично почна да извикува „Сакаме уште“, а Влатко уште еднаш ги испеа „Километри“ и „Јако, јако“.

Лозано го  придружуваше еден  одличен бенд, кој цело време како да му ги читаше мислите, а имаше и одлични светлосни ефекти и, секако, звук како од плоча. А Лозано пак  пееше лесно, и нежно па  јако, еднсотавно си поигруваше со својот мек, но пробивен глас, а по секоја пејачка бравура добиваше врисоци и аплаузи од публиката, претежно составена од млади луѓе, но, сепак, имаше и посетители од повеќе генерации.

Мобилните светнаа повеќепати, трибините се нишаа во ритамот на музиката, а насмевките ги красеа лицата на присутните.

Концертот го организира продукцијата „Авалон“. 

[ngg src=”galleries” ids=”56″ display=”pro_horizontal_filmstrip”]