Мирослав Туѓман, синот на Фрањо Туѓман, почина во Загреб.

Тој бил заразен со коронавирус и според извештаите на медиумите, починал како резултат на инфекцијата.

Неговиот татко Фрањо Туѓман беше хрватски историчар, академик на ХАЗУ, државник, прв претседател на суверена и самостојна Република Хрватска и врховник на хрватската војска.

Учесник во НОБ на Хрватска од 1941, како офицер за разузнавање. После војната работи во Главниот штаб на ЈНА во Белград, а потоа на високи воено-политички позиции во управата на ЈНА, Министерството за одбрана и Генералштабот.

Студии завршил на Вишата воена академија во 1957 година, а со чин генерал-мајор се стекнал во 1960. На сопствено барање ја напушта воената служба во 1961 за да се посвети на научно-истражувачка работа.

Во 1972 година е осуден на 2 години затвор поради национализам, со оглед дека неговата историчарска работа дошла во судир со службената пропаганда на СФРЈ. Пуштен е после 9 месеци.

Во 1981, после дадено интервју за шведска телевизија, повторно му е судено, овој пат за контрареволуционерна работа, при која бил посебно „виновен“ за ревизија на југословенската пропаганда за Јасеновац, која инсистирала дека имало над 700.000 жртви, бројка која наводно било користена за de factoдемонизирање на Хрватите чијшто национализам претставувал „најочигледна закана за опстанокот на СФРЈ“.