После два спонтани абортуси во седмиот месец од бременоста, во средината на осумдесетите години пејачката Весна Змијанац, побарала утеха во Домот за  деца без родители.

Весна Змијанац со децении крие дека се грижела за девојче напуштено од нејзините родители.

Пејачката, како што дознава српски Курир, откако го изгубила своето бебе, двапати во седмиот месец од бременоста кон средината на осумдесеттите години, пронашла утеха кај малите деца во детскиот дом на Звечанска.

Како што за српски Курир открива жена која во тоа време работела во установата, Весна доаѓала да ги посетува децата скоро секој ден, им носела облека, играчки, бонбони, а особено се приближувала до едно девојче.

По некое време, на Змијанац и беше дозволено да го однесе малото девојче кое и беше миленичка во својот семеен дом. Како што дознава порталот, тие поминале многу време заедно, детето било пресреќно со пејачката, која барем се обидела на некој начин да ја замени нејзината родителска љубов.

Весна често знаеше да ја однесе на патувања, финансираше се што, требаше, а во еден момент сакаше да ја посвои. Сепак, во почетокот на 1989 година Весна, за голема среќа повторно останала бремена, и бидејќи бременоста и била ризична тоа не се случило.

Пејачката тогаш мораше да се раздели од девојчето од Звечанска затоа што беше бремена а целата своја бременост ја поминала во болница во Загреб, но и покрај тоа таа и понатаму продолжила да му помага на девојчето.

Девојчето добиваше пакети со слатки, играчки и гардероба секоја недела од Змијанац. Тие исто така ги испраќаа писма една на друга затоа што девојчето почнало да оди на училиште и научило да пишува. Весна продолжила да се грижи за девојчето и откако ја родила ќерката, Никола, во октомври 1989 година. И помагала на девојчето за училиштето, плаќала учебници и давала пари за часови за рекреација.

Тие две се уште се во контакт а тоа го потврдила и пејачката:

– Никогаш не сум разговарал за тоа, не сакам да направам врева за таа тема. Многу помагав, особено на децата кои минаа низ тежок живот без своите родители. Да, точно е дека се приврзав со девојчето, понекогаш разговараме. Некои од овие деца ме заборавија, некои не. Многумина од нив сè уште ме паметат и денес, ми честитаат родендени, ми се јавуваат.