Денеска навршуваат две години од смртта на Оливер Драгојевиќ (Сплит, 7 декември 1947 – Сплит, 29 јули 2018) кој важеше за златното грло на Балканот. 

Роден е во Сплит, а по потекло е од Вела Лука на островот Корчула. Во Сплит посетува музичко училиште. Најпрво учи клавир, а потоа кларинет и гитара. Прва средба со музиката му била на петгодишна возраст кога од татко му Марко добива поклон усна хармоника со која ги забавувал децата од неговата улица и патниците од бродовите на линијата Сплит – Вела Лука.

Прв естрадни настап му бил детскиот фестивал во Сплит 1961 година со популарната песничка Балони. Истовремено со братот Аљоша снима тогаш познати светски хитови за радиостаницата Сплит. Веќе во 1963 се здобива со голем успех како пејач и клавијатурист на култниот сплитски бенд Батали. На натпреварот аматери пејачи од Хрватска, освојува прво место пеејќи.

Оливер се прослави во 1995 година со песната „Галеб и јас“  на Сплитскиот фестивал, а потоа ги полнеше салите ширум светот. Во неговите хитови меѓу кои се „Bez tebe”, “Dobar dan”, “Cesarica” и “Trag u beskraju” уживаа многу луѓе, песни кои и денес се пеат.

По својата смрт тој ги остави сопругата Весна со која беше 44 години во брак. Тие имаат три сина  Дино, Давор и Дамир и пет внуци. Речиси два месеци по неговата смрт се роди неговиот шести внук Марко, кој името го доби по таткото на Оливер. Весна, сопругата на Оливер, во една прилика изјавила дека нејзиниот маж им забранил на синовите на децата да им го дадат неговото име. Таа открила дека оваа година го добила седмото внуче.

Како што во неколку наврати го опиша неговото семејство, Оливер бил голем борец кој до самиот крај верувал дека ќе успее да ја победи болеста. Бил упорен и никогаш не се откажал. Бил послушен пациент полн со верба за ново подобро утре. Оливер често пати ја истакнувал и својата љубов кон морето во своите интервјуа, а беше погребан во родната Вела Лука.