Научното студирање од ЦИА од декември 1975 година, тврди дека бивша Југославија, ги имала сите потребни карактеристики и доволно залиха на ураниум од сопствените извори да до 1980 година направи атомска бомба, изјавува професор Филип Ковачевиќ, кои имал ретка можност да ги види сите осум тајни документи на ЦИА.

Ковачевиќ кој повеќе пати гостуваше на предавањата на Универзитетот во Сан Франциско, до нови материјали стигнал после тоа откако во февруари 2016 година се обратил на ЦИА со барање на документи кои биле поврзани со југословенските атомски програми.

После повеќе од една година во октомври 2017 година, добив осум документи на вкупно 84 страници. Документите го содржат периодот од 30 години, од 1957 до 1986 година, различен формат од кратки извештаи до научни студирања, и сите ги носеа знаците на голема тајност.

Многу е јасно дека неколку генерации и аналитичари на ЦИА озбилно се занимавале на оваа тема. Документите се на посебни места реактрирани да се сокријат изворите на информациите. Уште има тајни, рече Ковачевиќ, за српски супутник. Во документите на ЦИА кој Ковачевиќ ги имаше на увид, стои дека веднаш после втората светска војна, Југославија воспоставила соработка со САД за развојот на атомската програма и почнала да праќа студенти на специјализација на американските универзитети.

Така што во 1952 година Југославија во соработка со научниците од Американскиот геолошки институт, извршија истражувања ширум на својата територија и утврдија дека постојат наоѓалишта на ураниум во Словенија и Македонија поточно во Злетово. Исто така и во едниот документ од Јули 1979 година се наведува дека наоѓалиштето во Словенија, можеше на годишно ниво да произведе 300.000 тони ураниум, што е доволно ураниумски оксид на атомско гориво.

ЦИА била одлично информирана за се што се случувало во Југославија. Меѓутоа и покрај тоа, Ковачевиќ тврди дека Американците не можеа да дејствуваат на одлуката на југословенските политичари.

Документите покажуваат дека политичкото раководство на чело со  Тито соработувало со Запад и Исток само во онаа мера, во која им одговарало на југословенските интереси.

„Кога Американците не сакаа нешто да дадат се обраќаа на Русија и обратно. На пример кога во средината на педесеттите години САД не сакаа да испорачаат експериментални атомски реактор, Југославија одма го купи од СССР.а.

А потоа кон крајот на седумдесеттите години се направи договор со Американската фирма „Вестингхаус„ за изградбата на првата и единствена атомска електрана во Кршка, иако беа заинтересирани и советските фирми. Тоа беше толку тешка игра, која додека беше Тито жив, југословенското раководство го доведе до совршенство, изјави Ковачевиќ.

Со тајното научно студирање од ЦИА, од декември 1975 година се заклучуваше дека Југославија поседува доволно капацитети и залихи од сопствените извори на рудниците во Словенија и Македонија да направи атомска бомба до 1980 година.