Четврти мај, 1980 е најтажното неделно попладне за Југославија. Тогаш умре доживотниот претседател на Југославија. Иако можеше да се очекува најлошото – сепак постоеше надеж. А тогаш соопштение од конзилиумот на лекарите: “И покрај преземањето на сите неопходни мерки… Јосип Броз Тито почина во 15,05 часот”.

Јосип Броз – Тито (српскохрватски и словенечки: Josip Broz – Tito, Кумровец, 7 мај 1892 – Љубљана, 4 мај 1980) — југословенски комунист и доживотен претседател на Социјалистичка Федеративна Република Југославија.

Тито бил генерален секретар, а подоцна и претседател на Комунистичката партија на Југославија од 1939 до 1980 и ја предводел Југославија во Втората светска војна. На чело на партизанското ослободително движење бил од 1941 до 1945 година. По војната бил премиер на Југославија, а подоцна и претседател на државата. Од 1943 до неговата смрт тој бил одликуван за единствен Маршал на Југославија и врховен командант на југословенската народна армија.

Покрај државничките обврски и лидерски должности во КПЈ и СФРЈ, Тито бил еден од основачите на Движењето на неврзаните и негов прв генерален секретар.

Титовото владеење се потпирало на постојано јакнење на култот кон неговата личност, почнувајќи од времето на Втората светска војна, па сè до смртта во 1980 година. Изградбата и промоцијата на култот кон Титовата личност во периодот на неговото владеење одела во две насоки:

1. Безмилосно справување со политичките и идеолошките противници, и
2. Континуирана промоција на успесите и визионерството преку образованието и медиумската пропаганда.