Во политиката, најпрвин, кога како министер се обраќате на народот, на гласачите или на нивните непросредни претставници како што се пратениците, треба да покажете минимум респект и уважување кон тие од кои ја добивате платата, статусот и привилегиите. Наместо респект, министерот Никола Димитров на вчерашната дебата за уставните измени во Собранието, покажа невидена ароганција и потценување на целиот македонски народ нарекувајќи ги македонците “искомплексирана нација“. 

Во недостаток на реални аргументи за одбрана на штетниот Договор од Преспа, чиј потписник е токму тој, Димитров вината за лошиот договор ја префли на несвесниот народ кој не успева да ја разбере визијата на договореното и македонскиот народ го нарече “нација со комплекс која што мора да си ги бара корењата назад во историјата, затоа што не знае кои сме“?! Досега слични вакви понижувања на сметка на македонската нација сме слушале само од Самарас, Каменос, Каракачанов, Шешељ и Андреас Папандреу. Од вчера и од Никола Димитров.

Но, затоа отвараме неколку дилеми за тоа кој е искомплексиран, македонската нација или министерот Никола Димитров?

Првата дилема е дали комплексот на Никола Димитров доаѓа од неговиот татко Димитар Димитров? Родум е од егејското село Цакони, Воденско, и не е никаква тајна дека во текот на неговото делување како професор, како политичар и министер за образование, па министер за култура, а особено во неговите јавни написи, ја застапувал тезата за бугарското потекло на македонската нација. Во една своја колумна во неделникот “Дело“ во 1997 година, Димитар Димитров ќе напише „зошто Србите и Грците имале потреба од насилство (во спроведување на асимилацијата), а Бугарите немале таква потреба? Ако бугаризацијата ја правела релна културната сродност меѓу Бугарите и македонското население/македонските Словени тогаш каква смисла може да има синтагмата ‘опасност од бугаризација’, а исто така и самиот поим ‘бугаризација’? Тоа е рамно на позлатување на златото.” Сосема експлицитно, за таткото на Никола Димитров, сродноста на македонските Словени и Бугарите е реална! И затоа срамота е Никола Димитров да ја шири тезата за искомплексирана македонска нација, туку потребно е македонската јавност да го праша дали министерот Димитров расчистил со нивните фамилијарни комплекси за самобитноста на македонскиот народ.

Втората дилема за комплексите на Никола Димитров се поврзани со неговиот љубовно-омразен лик, Никола Груевски. Откако е министер за надворешни работи, секогаш кога ќе биде доведен во тесно да нема аргументи да одбрани нешто што го загрозува уставот на Република Македонија, Никола Димитров ја пушта плочата за 2009-та или 2012-та година за антиквизацијата, за заробената држава под водство на Груевски, за режимот што го градел “Скопје 2014“. Но, видете ја биографијата на Никола Димитров и веднаш ќе го видите и неговиот комплекс. Имено, во неговата биографија Димитров е толку искомплексиран што избегнува да го спомене по име Груевски како премиер, чив специјален советник бил токму Димитров, и тоа за евро-интеграции. Беше човек од доверба на Груевски, кој изигруваше паралелен амбасадор во Брисел, бидејќи Груевски немаше доверба во тогашниот амбасадор во ЕУ, Блерим Река. Димитров избегнува да спомене и дека токму Груевски и “заробената држава“ го назначиле за специјален координатор за НАТО интеграции од 2006-09, и дека истиот тој Груевски го предложи Димитров како владино решение за амбасадор во Хаг, Холандија. Дотогаш изгледа бил во љубов со Груевски, но откако не му ја исполнил и следната желба, после Хаг да го прати за амбасадор во Берлин, отогаш изгледа го мрази. Но, овие емотивно-кариерни комплекси меѓу Никола Димитров и Никола Груевски, не смеат да бидат повод за министерот Димитров истите да ги пресликува како комплекси на целата македонска нација.

Третата искомплексираност на Димитров веројатно доаѓа од самиот факт дека тој како октроиран министер, кој не добил ниту еден глас од граѓаните на избори, мора со надменост и ароганција да се постави кон пратениците кои во Собранието имаат позиции токму затоа што за нив гласале илјадници избирачи во Република Македонија. Би било многу добро на некои следни избори токму Никола Димитров да се најде на некоја од изборните листи како кандидат за пратеник, јавно на говорница во Штип, во Охрид, во Велес или Куманово да им соопшти на гласачите дека се припадници на “нација со комплекс“, па потоа да го видиме резултатот и поддршката што ќе ја добие со таквата ароганција. Но, тоа е тешко да се очекува, бидејќи Никола Димитров е навикнат некој друг да го влече возот, дали тоа бил Црвенковски, или Груевски, или сега Заев и Шеќеринска, а тој да се шлепа до функциите со што повисок статус, удобно седејќи во вагонот на наконтените експерти.

Следно, како човек кој никогаш не бил соочен со критика, прозивки и директни политички напади, Димитров има комплекс сето тоа и да го поднесе како министер за надворешни работи. Тој сака да мудрува, да греши, а за него да не се зборува, а камоли пак да се критикува на негова сметка. Само аплаузи ве молам, ако може. Една од аферите во која се забележа оваа негова искомплексираност и неспремност за критика беше и добивањето на стипендија од 40.000 евра за неговата ќерка Јана Димитрова. Имено, на 4-ти Август 2017 година, во ист ден министерската Дескоска формирала комисија за стипендии, и истиот ден комисијата експресно одлучила да и додели стипендија на ќерката на Никола Димитров, кој е колега во истата владата со министерката Дескоска. Јана Димитрова освен стипендијата, ќе добива и пари за станарина, иако Никола Димитров има 123м2 голем стан во Холандија, каде живее и неговата сопруга. Ова е и судир на интереси, и непотизам и хипокризија во едно. Зошто хипокризија. Затоа што истиот тој Никола Димитров, чија ќерка добива секоја година по 40.000 евра од граѓаните на Република Македонија, вчера ги навреди тие граѓани дека се припадници на “нација со комплекс“. Ако на министерот толку не му се допаѓа искомплексираната нација, тогаш се поставува прашање како ли му се допаѓаат 40.000 евра кои таа сиромашна нација и ги плаќа на неговата ќерка за студиите во Холандија. Наместо да и се извини за јавноста за оваа афера, искомплексираниот Димитров преку фејсбук статус и се извини на својата ќерка.

И на крајот, “карма ис а бич“. Читајте внимателно: “Македонскиот народ е пред судбински тест. На политичката опозиција и на граѓанските ассоцијации им претстои работа на проектот движење на отпорот, од кое ќе произлезе влада на национален спас и вонредни избори. Раката да му се исуши – кој ќе стави потпис на најавената спогодба!“ Ова се зборови напишани од Димитар Димитров, таткото на Никола Димитров, објавени во колумната “Уште еден акт на велепредавство“, а посветен на можното решение за името што Глигоров и СДСМ беа подготвени да го потпишат со Грција. И сега потписот на тоа велепредавство го стави неговиот син, Никола Димитров, во Нивици, Егејска Македонија. Според книгата на проф. Марко Китевски, “На клетва лек нема”, објавена во 90-тите години на сега веќе минатиот век, клетвите стигаат до девето колено, а татковата, заедно со кумовата, се сметаат за најтешките. Веројатно и оваа клетва е товар на совеста на министерот Димитров, кој освен во модниот стил, во сите други аспекти од политичкиот и јавниот живот, делува како сериозно искомплексирана личност.