Пред 52 години,  летото 1968 година, светот беше погоден од  смртоносен грип, кој беше откриен во Кина и автоматски се пресели во Хонг Конг, по што и го носи името, рапидно се рашири низ целиот свет.

Пандемијата H3N2 има впечатлива сличност со коронавирусот САРС-КоВ-2. Двата вируси се шират брзо и агресивно, предизвикувајќи симптоми во горниот респираторен тракт како што се треска, кашлица и останување без здив. Најтешки се симптомите кај луѓето над 65 години и лицата со хронични заболувања, иако вирусот не бира и се заразени луѓе од која било возраст.

Првиот бран на грип од Хонг Конг заврши на почетокот на март 1969 година и не избувна до ноември истата година, сè додека конечно во 1970 година слабеше доволно и исчезна.

Според американскиот Национален институт за здравство и центрите за контрола и спречување на болести, вирусот H3N2- како што е професионално наречен – уби меѓу 1 и четири милиони луѓе во 122 земји.

Во Европа, се рашири во два бранови, додека во Соединетите држави, стапката на смртност надмина 100.000 луѓе.

И покрај сериозноста на пандемијата, училиштата во Америка не се затворија, освен неколку десетици поради големиот број на заболени учители, па дури и маските за заштита што ги користиме денес и кои се задолжителни за излегување,  не беа сметани за неопходни сè додека не се примени социјална далечина.

Животот продолжи нормално, без многу кревање прашина околу вирусот, и покрај тоа што Њујорк Тајмс ја опиша пандемијата како „една од најлошите во историјата на нацијата“, а до септември истата година илјадници маринци се вратија од војната во Виетнам.

Иако пикот на грипот беше  до декември 1968 година, сите аспекти на јавниот живот се одвиваа без вознемиреност или паника. Како ништо да не се случуваше, како никој да не се грижи, иако познати луѓе како американската актерка Талулах Бакент и режисерот на ЦИА, Ален Далес, беа жртви на вирусот.