Поставувањето и растурањето на елката се поврзани со одредени датуми. Традиционално, новогодишните дрва не се украсуваат до Бадник (24-ти декември) или, во традициите на славење то на Божиќ отколку на првиот ден од Божиќ, 23 декември и потоа растурено на денот по Водици (5 Јануари), да има дрво пред и по овие денови се сметало дека носи несреќа. Во многу области, стана вообичаено да се постави новогодишно дрво на почетокот од сезоната.

Некои семејства во САД и Канада поставуваат елка веднаш по американскиот Ден на благодарноста (четвртиот четврток од ноември), а новогодишните декорации се појавуваат дури и порано во продавниците, најчесто денот по Ноќта на вештерките (31 октомври). Некои домаќинства не ги поставуваат дрвата сè до втората недела од декември и ги оставаат до 6-ти јануари (Водици).

Во Германија, традиционално дрвото се поставува на 24-ти декември и се растура на 7-ми јануари, иако многумина започнуваат две недели порано, а во римокатоличките домови дрвото го чуваат и до 2-ри февруари.

Во Италија и Аргентина, заедно со многу земји во Латинска Америка, новогодишното дрво се поставува на 8-ми декември и се растура на 6-ти јануари.

Во Австралија, новогодишното дрво обично се поставува на 1-ви декември, една недела пред летните училишни одмори, со исклучок на Јужна Австралија, каде што повеќето ги поставуваат своите новогодишни дрва по божиќните церемонии во ноември. Некои традиции укажуваат дека божиќните дрва треба да се чуваат не подоцна од 2-ри февруари, на празникот на Воведение на Исус во храмот (Сретение), кога божиќната сезона се затвора. Некои суеверија велат дека претставува лош знак ако зеленилото од Божиќ не се отстрани до Сретението на Ева.

Елката е украсно дрво, обично зимзелено иглолисно како што е смреката, борот или елка, традиционално поврзани со прославата на Божиќ. Вештачката елка е предмет направен да личи на дрво, најчесто направен од поливинил хлорид (ПВЦ). Дрвото традиционално се украсува со прехранбени производи како што се јаболка, ореви или урми. Во 18 век, најпрво се осветлувала со свеќи, кои со електрификација исто така може да бидат заменети со божиќни светилки.

Денес, постои голема разновидност на традиционалните украси, како што се венец, златникави украси, бонбони. Ангел или ѕвезда може да се постави на врвот од дрвото да претставува главен на ангелите или ѕвездата од Витлеем од Христовото раѓање. Обичајот за Божиќна елка е развиен во почетокот на модерна Германија со претходници од 16-от и евентуално 15-от век, кога „побожните христијани донелеукрасни дрва во своите домови“.

Божиќното дрво стекна популарност и по Германија за време на втората половина на 19-от век. Исто така ова дрво било познато и како „Божиќ-дрво“, особено во дискусиите за своито фолклорно потекло.